Á föstudagskvöldið þann 25 apríl fór ég inn á fuglasíðu á facebook og sá þar nýja tilkynningu um að herfugl hefði sést á Vík í Mýrdal, með þessari tilkynningu fylgdi myndband af þessum skrautlega fugli. Ég hugsaði með mér að það væri gaman að dusta rykið af myndavélunum og fara í smá ævintýraferð með dæturnar en svo hugsaði ég ekkert meira út í það fyrr en klukkan var að nálgast 11 morguninn eftir. Þá heyrði ég í félögum sem höfðu farið af stað um nóttina og verið komnir á Vík í birtingu, menn eru mis öfgafullir í fuglaskoðuninni, en allir sáu félagar mínir fuglinn snemma um morguninn og meira að segja mynduðu þeir hann á sitthvorum staðnum í bænum á sama tíma og þá áttuðu þeir sig á því að fuglarnir væru tveir. Þeir sögðu mér hinsvegar að þeir væru nú búnir að leita lengi af fuglunum síðan þeir höfðu myndað þá snemma um morguninn og hefðu ekki fundið þá í tvo til þrjá klukkutíma.
Á þessum tímapunkti var orðið ansi erfitt að sitja heima og láta sig dreyma um ævintýraferð, ekki varð það auðveldara þegar myndir og fréttir af þessum fuglum fóru að poppa upp á samfélagsmiðlum. Ég ákvað að ég hefði engu að tapa og best væri að drífa sig af stað, enda hafði ég aldrei séð þennan fugl áður og það er alltaf gaman að geta hakað við nýjan fugl á listanum. Það tók smá tíma að komast af stað, það endaði með því að Ísabella dóttir mín kom með ásamt vinkonu sinni en eldri stelpan varð eftir heima til að læra fyrir próf í menntaskólanum. Ísabella og vinkona hennar voru mjög spenntar fyrir því að fara í smá “road trip” saman eins og þær orðuðu það og Ísabella tók myndavélina sína með, sem betur fer.
Þegar við komum á Vík þá byrjuðum við á því að stoppa á bensínstöðinni og svo átti leitin að hefjast. Það var búið að segja okkur að best væri að byrja á því að leita í Mýrargötu sem er fyrsta gatan í bænum þegar ekið er að vestan, þar hafði fuglinn upphaflega sést og talið var að hann héldi sig mest í þeirri götu. Við þurftum því að snúa við hjá sjoppunni og keyra aftur að útjaðri bæjarins til þess að byrja leitina. Þegar ég nálgast Mýrargötuna og er kominn að því að beygja þá sé ég að herfuglinn stendur í Mýrargötunni alveg út við þjóðveginn, ef ég hefði beygt inn götuna þá hefði ég ekið yfir hann eða fælt hann í burtu. Það er nú ekki oft sem svona flækingsfuglar finnast áður en leitin byrjar en svona vorum við heppin í þetta skiptið.
En nú varð ég að gera eins og kínverjarnir gera gjarnan á þjóðvegum landsins, ég nauðhemlaði á miðri akrein og stakk myndavélinni út um gluggann, þetta varð að gerast allt mjög hratt af því að það var bíll ekki langt á eftir mér sem nálgaðist mig óþægilega hratt. Ég náði að skjóta nokkrum myndum af bakenda herfuglsins en rafmagnsrúðan virkaði ekki í afturhurðinni hjá dóttur minni þannig að hún missti af þessu tækifæri, þetta var óvænt bilun sem við vissum ekki af en það kom svo í ljós að hún gat þó skrúfað rúðuna upp eftir að ég var búinn að skrúfa hana niður með stjórnborðinu í minni hurð.
En nú var ekkert annað í stöðunni en að keyra af stað því að bíllinn sem var á eftir mér var búinn að stoppa fyrir aftan okkur. Þegar við svo förum áfram og inn götuna þá flýgur fuglinn upp og við horfum á eftir honum fljúga upp í hlíðina þar sem hann lendir á malarveginum sem er ofan við Mýrargötuna. Við snúum við og förum út á þjóðveginn aftur, keyrum ofar þangað til við komum að malarveginum en finnum ekki fuglinn aftur.
Við ákáðum þá að fara aftur niður í Mýrargötu og skoða okkur um þar, við keyrðum alveg inn götuna og beygðum til hægri upp Fögrubrekku, þegar við erum hálfnuð upp brekkuna þá sé ég að það kemur maður labbandi á móti okkur með myndavél í hendinni, á sama augnabliki tek ég eftir því að herfuglinn flýgur upp úr vegkantinum framan við okkur og færir sig um það bil meter til hliðar en fer svo aftur á loft og lætur sig hverfa yfir Mýrargötuna. Ég veit ekki hvort að bíllinn okkar fældi hann eða maðurinn með myndavélina, ég tel þó líklegra að maðurinn með myndavélina hafi fælt hann upp, en þegar fuglinn flaug upp þá snéri maðurinn við og gekk að bíl sínum.
Við keyrðum nú um gamla bæinn í nokkrar mínútur þangað til ég ákvað að færa mig yfir þjóðveginn og leita í hverfinu þar. Það var þó búið að segja við mig að fuglinn héldi sig ekki þeim megin, mig langaði samt að prófa. Ég byrjaði á því að keyra upp að Heilbrigðisstofnun Suðurlands og stoppa þar á bílastæðinu, þaðan er gott útsýni yfir gamla bæinn. Ég skannaði yfir svæðið með sjónaukanum en ákvað svo að halda áfram. Þegar ég set bílinn í gang þá flýgur herfugl upp við hliðina á bílnum og færir sig nokkra metra áfram, hann hafði þá verið í graskantinum við hlið okkar á bílastæðinu allan tímann, við skrúfum niður gluggana og ætlum að mynda hann en þá færir fuglinn sig enn lengra svo að ég næ ekki að mynda hann nema ég færi bílinn áfram, sjónarhornið er þröngt því hann er hægra megin við bílinn svo að ég þarf að mynda yfir farþegasætið en stelpurnar sátu í aftursætinu og áttu auðveldara með að sjá hann og komast í myndafæri. Við vorum á Land Cruiser 100 í þessari ferð og þeir bílar eru það breiðir að ég get ekki myndað auðveldlega út um farþegagluggann, það er allavegna alltaf gott að hafa einhverja afsökun fyrir því að hafa ekki náð mynd. Ég varð því að færa bílinn aðeins áfram og stoppa aftur, fuglinn hreyfði sig ekki og ég lyfti upp myndavélinni, ég heyrði að stelpan var byrjuð að mynda afturí og ég sá fyrir mér að þarna myndum við ná geggjuðum myndum af honum en áður en ég náði að lyfta myndavélinni alveg upp þá fór fuglinn á loft og lét sig svífa niður fyrir brekkuna í austurátt og við missum sjónar af honum. Þetta voru síðustu myndirnar sem við náðum af herfugli í þessari ferð og það var dóttir mín Ísabella Mist sem náði þeim, hún náði betri myndum en átrúnaðargoðið hennar (sem er ég). Ég náði þó mynd af bakendanum á fuglinum og það er ekkert víst að það eigi margir svoleiðis mynd 😉
Eftir þetta þá leituðum við allan daginn ásamt öðrum fuglaskoðurum en fuglarnir fundust ekki aftur þennan daginn. Ég tel að við höfum verið mjög heppin að finna fuglinn þrisvar sinnum á fyrstu mínútum leitarinnar, þetta byrjaði mjög vel hjá okkur en það hefði verið ennþá skemmtilegra að ná fleiri og betri myndum. Það voru fleiri fuglaskoðarar að leita af fuglunum og meðal þeirra var einn sem ég kannast við, hann var mættur fjórum klukkutímum á undan okkur og honum tókst ekki að finna fuglinn þó að hann hefði leitað allan daginn, hann fór því heim með öngulinn í rassinum ásamt fleirum.
Þetta var skemmtileg ferð eins og þær eru flestar þessar veiði og ævintýraferðir, þetta er líka eitthvað sem dætur mínar muna lengi og ekki skemmir fyrir þegar þær ná góðum myndum. Dóttir mín er með gamla Canon 50D myndavél og Canon EF 400mm f/5.6 linsu. Með þessum græjum nær hún mjög skörpum myndum og þetta er ódýr og góður pakki sem er tilvalinn fyrir krakka. Þessi linsa er með betri linsum sem hafa komið frá Canon, hún er létt og meðfærileg og hentar krökkum vel því það er auðvelt að halda á henni og það er hægt að finna þær notaðar fyrir “lítinn” pening.
